Slaapproblemen
Eindelijk haar Slaapproblemen verklaard
Niet in slaap kunnen komen door problemen
Een dame van pensioengerechtigde leeftijd kon maar niet in slaap komen. Haar lichaam was op. Zo moe was ze. Als ze staand kon slapen, had ze het gedaan, maar als ze ging liggen leek haar lichaam ‘wakker’ te worden. Zelfs wanneer ze dan eindelijk, eindelijk bijna in slaap viel, merkte ze opeens dat haar lichaam in een soort shock kwam en weer wakker werd. Gek werd ze ervan. De tranen stroomden over haar gezicht. Op was ze, helemaal op. Alsof ze geen controle over haar eigen leven had. Hopelijk zou regressietherapie haar slaapproblemen kunnen verklaren, zodat ze eindelijk zo kunnen slapen.
Na doorvragen bleek ook dat ze geregeld om 3.00u s’nachts op de bank beneden thee zat te drinken, wachtend totdat de slaap weer zou komen.
Grote transities houden haar uit haar slaap
In regressie ging ze terug in de tijd en kwam ze als eerste uit bij een moment dat ze 12 jaar oud was. Het was de laatste dag van de grote schoolvakantie. De dag erna zou ze naar de middelbare school gaan. En ze keek hier erg tegenop. Ze had het moment proberen te vergeten en gehoopt dat het allemaal vanzelf zou gaan op die nieuwe school met die nieuwe klasgenoten, waar ze helemaal overnieuw moest beginnen omdat weinig andere kinderen met haar mee gingen naar die nieuwe school. En diegene die meegingen had ze niet echt contact mee. En daarna is het de eerste jaren ook flink misgegaan. Het waren zware tijden waarin ze geen vriendinnen had. Eenzaam was, diep eenzaam. Elke dag leek wel 2 dagen te duren. Uiteindelijk kreeg ze in de 3e klas een vriendin, die vanuit een andere stad verhuist was. Meteen vonden ze aansluiting bij elkaar en ontstond er een vriendschap die tot op de dag van vandaag hecht is.
Gemiste kans om haar ouders te verenigen
Ze ging nog een stukje verder terug in de tijd. Ze was 4 jaar oud en ze kon niet slapen. Ze voelde zich raar. Er was ‘iets’. Er hing ‘iets’ in de lucht. Ze moest huilen. Enige momenten later kwam haar moeder haar troosten. Nu zag ze voor het eerst dat moeder had gehuild. Hiervoor zag ze enkel de eerste korte lach in haar ogen. De lach die ze altijd had wanneer haar moeder haar aankeek. Maar nu zag ze voor het eerst dat moeder gehuild had. Er was ‘iets’. En toen herinnerde zij het zich weer. 2 jaar later zijn haar ouders uit elkaar gegaan. Onbewust had ze de relatie tussen haar ouders willen redden. Als ze op ‘dat’ moment ‘iets’ had gedaan, was het goedgekomen tussen haar ouders. Dat programma (van schuld) was blijven draaien in haar. Onbewust had ze de beslissing genomen. Ik moet wakker blijven, want dan kan ik mijn ouders redden. Opeens werd alles duidelijk.
haar slaapproblemen waren nu verklaard
Veel was voor haar al duidelijk. Ze was zo blij met dit inzicht en ook het feit dat ze de schuld kon loslaten, omdat het uiteindelijk goed was gekomen. Haar moeder had een nieuwe lieve vriend gevonden en haar vader had na 2 relaties ook uiteindelijk iemand gevonden waarvan zij dacht dat die de tijd wel zou doorstaan. Maar ze bleef zitten met die 3.00u ‘s nachts. Dat vond ze wel vreemd dat dat altijd 3.00u was.
3.00u ‘s nachts werd haar dood
Ze ging nog verder terug in de tijd en kwam in een vorig leven terecht. Ze lag te slapen. Heerlijk te slapen. Ze had zo hard gewerkt voor haar baas en was nu zo heerlijk moe. Tot het moment dat ze wakker schrok van een hand die op haar mond werd gelegd en die hard drukte. Ze werd verkracht en vermoord. Het was 3u ‘s nachts. Onbewust nam ze op dat moment de beslissing om ‘altijd wakker te zijn rond 3.00u ‘s nachts’, want anders zou zij ‘doodgaan’. Door om 3u wakker te zijn, had zij controle over haar leven in het hier en nu, haar huidige leven. Want dit mocht nóóit meer gebeuren. Nadat ze goed besefte dat dit in haar huidige leven niet meer zou gebeuren (haar huis was meer dan goed beveiligd), kon ze dit ‘positieve toen’ wat nu negatief uitwerkte, loslaten. Ze voelde ‘het zo uit haar lichaam glijden’. Een diepe ontspanning kwam over haar heen. Ze begon te gapen. Zo moe was ze van deze reis. Zo moe omdat het allemaal nooit was gestopt. Ze wilde niets liever dan slapen. Die nacht viel ze na Goede tijden, Slechte tijden in slaap om 5 uur ‘s ochtends wakker te worden. Ze had zo genoten van de weldaad die slapen met haar deed. Met plezier was ze thee gaan drinken en gaan luisteren naar de vogels buiten. Wat was ze gelukkig dat dingen konden veranderen.