NIET LOS KUNNEN
KOMEN VAN EEN RELATIE

Een relatie die op de klippen was gelopen

De relatie van een vrouw van rond de 50 was enkele jaren geleden op de klippen gelopen. Dit was niet wat zij had gewild. Zij had er naar eigen zeggen alles aan gedaan én voor over had gehad om het te doen slagen. Haar man was er echter klaar mee en had er rigoureus een punt achter gezet. Achteraf bleek dat hij al enige jaren 'klaar' was met de relatie, maar het iedere keer deed doen lijken, alsof hij het toch echt nog een kans wilde geven. Ze scheidden en hij vond al gauw, en volgens haar wel verdacht snel, een andere vrouw. Tot overmaat van ramp bleef hij in hetzelfde dorp wonen en kwam zij hem iedere keer tegen in het dorp. "Alsof de duvel ermee speelt".

Ruziënde ouders waarbij de vonken er vanaf vlogen

In regressie werd zij teruggeleid naar een moment in haar jeugd, waarop haar ouders ruzie hebben. De vonken vliegen er vanaf. Ze had al eerder meegemaakt dat haar ouders weleens ruzie hadden gemaakt, maar nog nooit zo heftig. Ze merkte dat het vanaf dat moment steeds erger werd en ze kon ook niet de vinger erop leggen waar het aan lag, anders had zij er wellicht het juiste kunnen doen om ze weer 'bij elkaar' te brengen en de ruzies te doen laten stoppen. Uit paniek verzon ze allerlei manieren om de aandacht te trekken, positieve en negatieve aandacht. Alles om ze maar bij elkaar te brengen. Maar haar ouders werden ook (steeds vaker) boos op haar. "Ze lijkt wel bezeten door duivel", werd er weleens tegen haar geroepen. 's Avonds in haar bed begon ze steeds vaker te denken dat het allemaal aan haar lag. Alles. Misschien was zij wel het probleem, een duivelskind. Ze besloot te veranderen, nieuw gedrag neer te zetten, maar ook dit werkte niet. Ze was radeloos. Tot op een dag dat ze thuis kwam van school en moeder huilend in de kamer zat. Vader was overleden. Een hartaanval. Vanaf dat moment zag zij haar moeder in een vrije val belanden. Onmetelijk verdriet regeerde haar dagen.

Nog steeds bezig met het redden van de relatie van haar ouders

Ze besefte dat ze (nog steeds) gevangen zat in het redden van haar ouders, hoewel vader al overleden was, en een diepe schuld voelde naar haar moeder toe, omdat zij het gevoel had dat zij de schuld was van haar vaders dood en alle problemen. Ze besefte dat zij niet anders kon dan loslaten en dat zij niet verantwoordelijk was voor haar moeder en vader. Zij waren zelf volwassenen. Ze was ook niet bang meer om haar ex los te laten, omdat ze niet meer bang was voor het onmetelijke (tijdelijke) verdriet en ook niet meer, onbewust, geloofde dat zij hetzelfde zou worden als haar moeder.

Afscheid van relaties en vertrouwen op juiste nieuwe relatie

Na deze sessie heeft zij een brief geschreven naar haar ex, voor zichzelf, waarin ze al het mooie en moeilijke opschreef, en hem uitvoerig bedankte voor alles wat zij mocht ervaren en leren, om deze daarna te verbranden. Ook visualiseerde zij allemaal draadjes tussen haar en haar ex en knipte deze energetisch door. Hierna werkte zij aan het visualiseren en invoelen van een relatie waarin zij (wel) volledig tot haar recht zou komen, met alles wie en wat zij is. Ze ging meer in het leven staan en vertrouwde erop dat ze op een dag vanzelf die juiste partner zou tegenkomen.

Lees hier andere voorbeelden uit regressietherapie