LONGCOVID

Een cliënt beschreef haar longcovid klachten als: intens vermoeid, niet op energie komen, longen die benauwd zijn. Het werken ging niet meer en ze zat thuis. En nu was ze bang om haar baan kwijt te raken als ze niet gauw zou terugkeren op haar werk.

Regressie naar leven van onderdrukking tijdens oorlog

Als meisje liep ze door een weiland. Gelukkig was ze. Helemaal vrij in haar lichaam en in haar leven. Totdat het vele jaren later oorlog werd. De sfeer veranderde in het dorp. Er kwam een wisseling van de wacht. Onderdrukking. Inhouden. Niet volledig kunnen doen wat ze wilde. Aanpassen.

Haar man moest naar de oorlog toe, terwijl zij thuis in spanning - met ingehouden adem - (af)wachtte. Helaas kwam hij niet meer terug en de oorlog was verloren. Ze stierf van hartenpijn, van bijna geen lucht meer krijgen. Op was ze, geen leven meer zien. Haar man zou niet meer terugkomen en de zorg voor haar kinderen en onderhoud gingen door in een leven wat ze niet echt meer wilde. Ze liet 4 kinderen achter.

Pandemie

De pandemie had precies die symptomen weer wakker gemaakt. Hierdoor kon ze terug gaan om niet alleen te helen van de longcovid, maar ook van diepe oude schuldgevoelens en relatieproblemen met haar man. De onderliggende oorzaak en diepste nawerking werden geheeld en ze ging van beperking ervaren naar (weer meer en meer) vrijheid ervaren.