Hoogtevrees

Zweethanden en knikkende knieën

Een man van 45 met een jong gezin had sinds jonge leeftijd al last van hoogtevrees. Dit loste hij op door niet op een ladder te gaan staan en geen gebouwen te beklimmen. Ook had hij er op kantoor niet zo'n last van, als hij maar niet vlak tegen het raam ging staan om naar buiten te kijken. Dan kreeg hij zweethanden en knikkende benen en had hij het gevoel dat hij zou gaan vallen.

Nu kwam hij op een punt in zijn leven dat het hem ging tegenstaan om dit alles iedere keer te ontwijken. Zijn jonge kinderen wilden ook graag naar de Efteling en dan het liefst in iets wat hoog de lucht in ging. Hij wilde niet meer eromheen draaien of liegen. Ook had hij ergens in zijn achterhoofd een droom om nog een keer met zijn vrouw en kinderen de alpen in te gaan, omdat hij zag dat zij daar zo leuk en positief op reageerden als zoiets op tv was.

Over de rand geduwd

Hij kwam in een vorig leven terecht, waarin hij een briefbode was. Met zijn paard was hij, met een verzegelde brief van zijn meester in zijn tas, op weg naar een kasteel, naar de koning. Toen hij de brief in ontvangst nam, merkte hij een geïrriteerd gevoel bij zijn meester, die landerijen bezat. Achteloos en met de enige woorden 'Voor de koning' werd hem de brief gegeven. 

Heerlijk vond hij het om op zijn paard door alle landerijen te rijden, door alle landschappen en heuvels. Hij zou graag nog een keer grote bergen willen berijden. Wellicht dat hij ooit nog ergens een brief zou mogen bezorgen, waardoor hij door de bergen zou moeten rijden. Een paar dagen later kwam hij aan bij het kasteel en werd hij toegelaten. De koning liep op de binnenplaats en hij mocht het dit keer rechtstreeks overhandigen. Meestal gaf hij het af en wachtte hij op een brief die hij mee terug kon nemen. Dit keer last de koning de brief ter plekke, alsof hij meer dan benieuwd was naar het antwoord. Er werd niks gezegd, maar aan het gezicht van de koning te zien was het slecht nieuws. De koning wenkte iemand en liep met die persoon naar binnen. Even later werd hij opgehaald en naar de koning gebracht, bovenop de  kasteelmuren. De koning begon hem te ondervragen, wat hij ervan wist. Maar hij wist niks. Hij kwam erachter dat zijn meester niet wilde betalen voor een oorlog. Een bewaker van de koning liet hem naar het landschap kijken. Hij begon het warm te krijgen en knikkende knieën. Hij wist niet wat er ging gebeuren en verloor elk gevoel voor controle. De koning sprak hem toe, dat zijn koninkrijk ervoor zorgde dat mensen zoals zijn meester voort konden bestaan. Hij probeerde achteruit te stappen, maar werd geduwd, over de rand. Hij voelde dat hij zich nergens meer aan vast kon houden. De paar seconden dat hij viel, flitste heel zijn leven door hem heen. Vlak voor zijn val besloot hij nooit meer iets met hoogtes te maken willen hebben, niet met mensen 'boven' hem, en niets met dromen zoals bergen.

Tijd om zijn ‘droom’ af te maken

Hij begreep dat hij nog steeds in het hier en nu last van had en vond het frappant dat alles wat in hem 'rondspookte', zo duidelijk werd in dit leven. Hij besloot om zijn 'droom' af te maken, omdat hem dit in dit huidige leven nooit meer zou overkomen. Hij besloot naar de Efteling te gaan. Met knikkende knieën kwam hij een attractie uit. Levend. De vakantie naar de Alpen  ging hij hierna plannen.