‘Het vuur is uit’

Soms is het probleem waarvan je denkt dat dat het probleem is, helemaal niet het echte probleem. Zo was er een vrouw die een hele fijne en lieve man had, maar er miste iets in de relatie. Het vuur was uit. En ze begreep maar niet waar het aan lag. Alsof ze afscheid zouden moeten nemen,  ze een nieuw pad in moest gaan. Met (uiteindelijk) een nieuwe partner.

Het probleem bleek in een vorig leven van haar te liggen. In dit vorige leven stond ze op het punt te overlijden en haar man en haar gezin achter te laten. En dat wilde ze niet, ondanks dat ze wist dat ze zou gaan overlijden, omdat ze ‘ziek’ was. 

Ze bleek het gevoel vast te houden van vlak voor het sterven: (immers) zolang ze niet ‘gestorven’ was (‘ik mag niet loslaten’, verdriet voelen, afscheid uitstellen), was ze nog bij haar man en haar gezin en ‘leefde’ ze nog. De kosten die dat met zich meebracht, was dat ze precies dezelfde symptomen in het hier en nu moest ervaren met haar man… En die man was niet dezelfde man als die man in dat vorige leven….

Nadat ze begreep dat dat leven allang al voorbij was, en goed afgelopen was, kon ze dat leven - en de unfinished business die dat met zich meebracht - loslaten. 

Haar man en haar gezin uit dat leven verwelkomden haar in het Licht en gunden haar een mooi en vernieuwd leven met haar man nu. En daarvoor mocht ze nu verder gaan waar ze gebleven was. Niks afscheid… Nog fijner dan daarvoor… Ze voelde zich zoveel lichter.