Het Familiegeheim van Moeder

Een jonge vrouw van 33 kwam in therapie omdat ze graag een kindje met haar vriend wilde. Maar sinds ze daarmee bezig waren, kreeg ze een hele onregelmatige menstruatie. Ook had ze steeds meer moeite met het vrijen met haar vriend, want terwijl ze juist zo graag zwanger wilde worden, voelde ze ook dat ze steeds meer moeite had met hem wanneer hij ‘in haar’ was. Ze wilde graag de oorzaak van dit probleem vinden, zodat een gelukkig leven met haar vriend en een kindje zou kunnen krijgen en weer van het vrijen zou kunnen genieten.

In het vragenformulier had ze bij een van haar moeilijkste herinneringen die opkwamen geschreven: Ik moet denken aan een moment waarop mijn moeder niet reageerde zoals ik wilde. Ze was 14 en de jongen op wie ze viel, viel niet op haar. Ze was intens verdrietig en deelde dit met moeder, die juist vrolijk reageerde - alsof ze precies had gekregen waarom ze had gevraagd en nu een betere band met mij had -. Heel vaag. Daarna durfde ik niks meer met mijn moeder te delen als ik me ergens verdrietig over voel. Ook nu, nu ik zwanger wil worden en daar verdrietig over ben, deel ik dit niet met haar.

In Regressie

Huidig Leven

Ze ging eerst terug naar het moment waarop al haar dromen uiteen spatten, toen ze erachter kwam dat Leon, de jongen waar ze helemaal weg van was, een hekel aan haar had en haar lelijk vond. Alsof ze was weggevaagd door hem, alsof ze nu moest leren leven om een onvervuld leven te leven, waarin ze nooit zou krijgen wat ze wilde.

In haar diepste verdriet wendde zij zich naar haar moeder voor steun. Steun die haar weer rust zou geven, een goed gevoel over zichzelf, waardoor ze dit achter zich kon laten en weer verder zou kunnen gaan. En wie anders kan dat geven dan je moeder? Het was zo belangrijk om haar verdriet te delen, maar moeder’s ogen lichtten op toen zij vertelde dat Leon en zij nooit samen zouden zijn. ‘Gelukkig maar’, antwoordde moeder, ‘Er is niks leuks aan die jongen.’. Het voelde alsof ze een zware stomp in haar maag kreeg. Flabbergasted. Alles stond stil en ze probeerde te begrijpen wat moeder nu net zei. Absoluut niet de reactie die ze verwachtte. En op dat moment kreeg zij de overtuiging:”Als ik verdriet heb, moet ik dat voor mijzelf houden anders wordt het alleen maar erger.” Hiermee hoopte ze dat ze nooit meer deze stomp in haar maag zou hoeven voelen. Maar het gevoel bleef in haar maag (buik). Het voelde niet goed. Het verdriet zat er nog. “Ik moet mijn verdriet zelf dragen.”

Ze begreep dat als moeder ‘goed’ had gereageerd, hoe heilzaam dat geweest zou zijn. Dan had ze geen last van haar maag gehad en zou ze makkelijker en meer ontspannen haar verdriet kunnen delen, zonder een angst te hebben dat hier negatieve gevolgen aan vastzaten.

Vorig leven

Ze ging verder terug in de tijd naar de oorzaak van haar probleem nu en kwam uit in een vorig leven waarin ze alleen op haar kamer was. Die avond kwam haar vader bij haar binnen. Ze was die dag 14 geworden en ze hadden haar verjaardag gevierd. Maar ze kon nog niet slapen. En haar vader duidelijk ook niet, want die kwam haar kamer binnen lopen. Ze was blij en verwachtte een extra kado. Waarom zou haar vader anders zo binnen komen lopen met van die opgelichte ogen? Hij kwam naast haar op bed zitten en deed zijn vinger voor zijn lippen: ‘stil zijn’. Ze was helemaal opgewonden. Welk kado zou ze krijgen wat haar moeder niet mocht weten? Dat betekende toch echt wel dat haar vader haar speciaal vond. Hierna voelde ze een hand op haar borst en ze probeerde te begrijpen wat er gebeurde, terwijl haar maag ineenkromp. Ze wilde wat zeggen, maar vader legde zijn hand op haar mond. Ze voelde intuïtief dat als ze geluid zou maken dat het dan nog veel erger zou worden. Ze raakte in shock en hij verkrachtte haar.

Drie dagen liep ze ermee rond en haar moeder stelde vragen waarom ze nu opeens zo anders was. Ze probeerde erom heen te praten, maar de derde dag had ze zoveel verdriet en ze voelde zich zo onveilig dat ze het tegen moeder moest zeggen. Moeder reageerde gelaten:”Dat moet je gedroomd hebben. Je vader zou dat nooit doen. Het was vast een nachtmerrie.” En haar moeder ging weer door. Hierna voelde zij zich leeg, alsof alle contact en verbinding met haar ouders was verbroken. En het verdriet in haar buik was zo intens, maar ze kon niet huilen. Ze moest het zien weg te drukken. Niemand mocht dit weten. Niemand wilde dit weten.

Op de laatste dag van dat leven was ze alleen. Haar man was al jaren geleden gestorven. Het was een huwelijk wat gemakkelijk was. Hij vroeg niet zoveel van haar en was altijd aan het werk. Er waren geen kinderen uit dit huwelijk voortgekomen. Het lukte niet, hoewel hij graag een zoon had gehad. Nadat hij begreep dat ze geen kinderen konden krijgen, richtte hij zich volledig op zijn werk. Dit gaf haar ‘de rust en ruimte’ die ze nodig had. Maar deze laatste dag voelde ze weer de pijn in haar buik, het verdriet, terwijl ze terugkeek op haar leven. Wat had ze nu eigenlijk bereikt? Wat was er van haar leven terecht gekomen. Zo’n gemis. Alleen als ze dood was zou ze vrij kunnen zijn, geloofde ze. Ze stierf met pijn in haar buik en het gevoel alsof haar lichaam niet van haar was. Alsof ze er geen controle eer over leek te hebben. Precies dezelfde klachten als die ze nu had.

In het verwerkings- en herstelproces na haar dood begreep ze dat er nog een energetische imprint - of nadruk - van haar vader uit dat leven letterlijk in haar zat. Ze heeft hem nooit uit zich gekregen. Wanneer ze de spieren in haar vagina harder aangespannen zou hebben toen vader bij haar wilde binnen dringen, dan zou de verkrachting en een mislukt leven niet gebeurd zijn en zou de band met moeder anders geweest zijn: positiever. Ook ontdekte ze dat daar haar lichaam in het menstrueren blokte. Dit zou helpen met als vader haar opnieuw zou verkrachten en zodat er geen kindje uit zou voortkomen. Ze begreep dat ze nog onderbewust in haar lichaam bezig was om zich tegen vader te beschermen. Door bepaalde technieken tijdens de regressiesessie lukt het haar om de zwarte energetische imprinting van haar vader uit haar lichaam te verwijderen (zuiveren). Ook begreep ze dat ze juist wilde genieten van het vrijen, juist een kindje wilde krijgen en juist meer verbonden gelukkig oud worden met haar vriend en ook juist dat het contact met haar moeder op een positievere manier hersteld zou kunnen worden.

Na de Sessie

Na de sessie kreeg ik een bericht waarin de vrouw haar moeder had verteld over de sessie en wat zij dacht dat er gebeurd was in moeder haar leven waardoor ze zo reageerde. Moeder was in shock en heeft alles eerlijk verteld over haar vader, wat hij gedaan heeft (summier) en waarom ze hem nooit meer wilde zien en blij was dat hij dood was. Ze was intens blij dat haar dochter een kindje wilde en keek enorm uit naar de komst van haar kleinkind. Ze maakte zich alleen zo’n zorgen, omdat ze het niet zou aankunnen als haar dochter geen kindje zou krijgen. Dan had ze het gevoel alsof ze voor niks als moeder had geleefd volledig tekort geschoten. Ze was ook gaan twijfelen of het iets in haar lichaam was wat ze had doorgegeven aan haar dochter.

Na dat gesprek is er veel voor haar in haar leven en lichaam ‘open’ gegaan. Iets meer dan een jaar later later mailde ze mij dat ze al drie maanden zwanger was. En haar moeder was helemaal door het dolle heen. Ze had een hele andere moeder gekregen. Dat wilde ze graag nog even kwijt over wat er allemaal na die ene sessie gebeurd was.