Een onzekere dochter en een ongeruste, bezorgde moeder

Een moeder vroeg of ze een afspraak voor haar dochter kon maken. Ze maakte zich zo’n zorgen over haar. Ze leek maar haar weg niet te kunnen vinden. Een psycholoog kwam ook niet verder met haar. En nu begon de moeder zich toch echt een beetje ongerust te maken:”Hoe moet dit verder?”. “Wat kan ik nog doen?”. Moeder begreep dat ze zelf in therapie moest en dat was eigenlijk al de beste stap. Ze begreep dat ze deel van het probleem was en niet alles op het bordje van haar 17-jarige dochter kon schuiven.

Moeder in therapie

Moeder vond het leven weleens zwaar. Een dochter die niet lekker in haar vel zat, een man die alles te makkelijk oploste. Of eigenlijk, alles langs zich heen liet gaan, waardoor het allemaal op haar bordje kwam. En daarnaast was ze zich meer spiritueel aan het ontwikkelen, maar haar man had er niet veel mee. Ze probeerde ermee te leren leven, maar ze merkte dat ze zich nu meer begon los te maken: haar tijd was nu aangebroken. De jaren van zorgen voor alles en iedereen zouden grotendeels achter haar (moeten) komen te liggen. Alleen werkten haar man en dochter niet echt mee…

In regressie

Opa misbruikt zus vader
Moeder maakte een lange tocht terug in haar verleden. Haar opa van vaders kant, die de zus van haar vader had misbruikt en waarover gezwegen werd. Echter, de zus had wat rare trekjes gekregen naarmate ze ouder werd. Daar was ‘altijd wat mee’. Ze lieten haar maar, omdat ze het niet begrepen. Ook oma liet nooit van zich horen. Zorgde alleen maar voor de kinderen en het huishouden. Die gaf geen kick. Alsof ze er niet was.

Dood eerste vriendje
De dood van haar eerste vriendje kwam voorbij. Hij overleed in een auto ongeluk met z’n ouders op vakantie. Hij kwam niet meer terug. Nog steeds zat het verdriet er, maar ze stond het zichzelf niet toe. Ze had immers toch een man?
Ze ontmoette hem in het Licht. Daar liet hij weten dat hij ervoor had gekozen om vroeg te sterven, zodat zijn ouders een snellere leercurve zouden kunnen maken. Zij mocht leren om niet stil te staan, maar weer open te staan om te ervaren. Juist weer wat risico’s nemen. Niet altijd maar veilig.

Narcistische echtgenoot
Ze ervaarde een vorig leven waarin ze een vrouw was van een narcistische echtgenoot die alles bepaalde. Hij was slecht voor haar en de kinderen. En zij probeerde tussen hem en de kinderen in te staan. De klappen opvangen. Maar dat lukte nooit helemaal. Altijd schuldig voelde zij zich. En een kind van haar was onzekerder dan de rest. Ze probeerde die hard op te voeden, hopende dat ze niet zou voelen. Want als haar dochter niet zou voelen, zou ze kunnen leven en op haar toekomst focussen.
In dit leven koos ze voor een (te) makke beer als oplossing voor een narcistische man, voor een opa, de vader van haar vader. En haar dochter gaf ze juist alle aandacht, maar dat pakte ook verkeerd uit. En wanneer ze de liefde van haar leven tegenkwam, ging die dood in een auto-ongeluk.

De dochter van haar dochter
Ze ervaarde een vorig leven in Engeland in 1576 waarin zij de dochter was van haar dochter nu. De rollen waren omgedraaid. Alleen ging haar moeder vroeg - binnen een jaar - dood. Haar moeder besloot niet te sterven, maar zich aan haar dochter te hechten, om zodoende bij haar te zijn en haar te helpen. Goed bedoeld, alleen pakte het anders uit. De dochter had moeite om haar weg te vinden en werd vaak ziek en moest zodoende heel erg tegen haar gevoel vechten om vooruit in het leven te komen. Uiteindelijk stierf ze vroeg, op haar 17e.
Moeder kwam erachter dat ze nog - energetisch - aan elkaar vast zaten. Ze herhaalden nog steeds patronen uit dit vorige leven wat al(lang) voorbij was. In het Licht lieten ze elkaar los en begrepen ze dat ze in dit leven kwamen om weer los van elkaar hun eigen leven vorm te geven. Allemaal in het volledige vertrouwen dat de ander er altijd voor haar zal zijn.

Tussen en Na de Therapie

In de weken tussen de 2 sessies veranderde de dynamiek tussen de twee al op een hele positieve manier. Haar dochter begon veel meer ruimte te maken voor vriendinnen en begon meer aandacht aan zichzelf te besteden. Alsof ze ‘meer aanwezig’ werd. Haar dochter was opeens vol enthousiast over een opleiding die ze wilde gaan volgen en over de plannen die ze had voor de zomer. Hiervoor was haar antwoord steevast:”Ik zie wel.”. ‘Eindelijk begint die mij-tijd.’, zei moeder. Ook zijzelf had veel ‘losgelaten’, waarin ze haar dochter ‘vasthield’. Dat kon ze in haar lichaam voelen. En ze had zich zelfs opgegeven voor een cursus tarot. En het maakte haar geen ene bal uit wat haar man ervan zou vinden, als zij het maar leuk zou vinden.