DE 144.000 DIE GERED ZULLEN WORDEN (En de 7 KERKEN EN HET GETAL VAN HET BEEST)

"HOOR, O ISRAËL: DE HEER, ONZE GOD, IS ÉÉN HEER" (DEUTERONOMIUM 6:4)

"Wat is het grootste gebod ter wereld?" en hij antwoordde, citerend uit het boek Deuteronomium: "Hoor, o Israël: de Heer, onze God, is één Heer" (Deuteronomium 6:4). “Hoor, o Israël; De Heer” – het woord dat vertaald is met “de heer” is Yod He Vau He, wat in werkelijkheid IK BEN betekent. Het woord dat vertaald is met "God" is Elohim, het is meervoud, en gaat dan terug naar IK BEN. Dus: "Hoor, o Israël: IK BEN, onze God, is één IK BEN." Hier is een eenheid, een eenheid die uit velen bestaat. We moeten allemaal wakker zijn om Jehovah te zijn. Iedereen in deze wereld zal wakker zijn, maar we moeten allemaal volledig wakker zijn om één Heer te vormen. Dus: "Hoor, o Israël: de Heer" - dat is Jehova, IK BEN - "onze Elohim" - wij zijn de Elohim - "is één Jehova." Dus we zullen allemaal volledig wakker zijn en één Jehovah zijn - dat is God. Er wordt niets kleins achtergelaten, alleen God.

7 Kerken en het getal van het beest

Het is een toneelstuk in zeven bedrijven en elke akte heeft zeven scènes. Het eerste hoofdstuk is een proloog waarin de ster van het stuk staat, en de ster van het stuk heet Jezus Christus. Je vindt het in het zevende vers. Hoewel het boek zelf de titel De Openbaring van Johannes draagt, vertelt het eerste vers je wiens openbaring het werkelijk is, de Openbaring van Jezus Christus. Toch zullen alle Bijbels je een titel geven en het de Openbaring van Johannes noemen; toch vertelt het eerste vers je precies wiens openbaring het is.

In deze proloog wordt de hele zaak opgezet wat God van plan is te doen. Het laatste hoofdstuk, het tweeëntwintigste hoofdstuk, van het zesde tot het einde, is... wel, je zou het een epiloog kunnen noemen. Waar hij in het begin, dat is Genesis, een zon nodig had; uiteindelijk is de zon niet nodig - we zijn licht voor onszelf. In het begin was er een aarde; uiteindelijk is er een nieuwe aarde. In het drama is er tragedie en tranen, afschuwelijke dingen; uiteindelijk veegt hij alle tranen weg.

Openbaring is dus een volledig wegvagen van het hele plaatje zoals het in het begin begon. Hier spreekt hij in Genesis over een slang, die het begin was van het verlaten van een staat van gelukzaligheid - en ze spreken over de slang in Openbaring. Je zou kunnen denken, zoals mij is geleerd te geloven, dat het een of ander afschuwelijk monster is dat op een vreemde manier in Gods beeld kwam, en dat is het niet. Er is alleen God in deze wereld. Heb je als kind wel eens een hindernisrace gelopen? Nou, in het kleine Barbados hadden we die. Onze leraren legden gewoon een dekzeil neer, en het was net zo plat als dit bureau, en we moesten door dit zeer strak gevormde canvas rennen, waar het aan beide kanten was verankerd. Toen we naar buiten kwamen, waren we uitgeput van het door dit zeer strakke canvas te komen. Toen werd je geconfronteerd met tonnen, en je ging door tonnen. Toen sprong je over een of ander obstakel, en toen klom je op een ingevette paal. Dan, misschien was het moeilijker, moest je het ingevette varken vangen. En dat is het leven: een hindernisrace. De tegenstander hierin is God, en het wezen dat de rol speelt is God. En het wordt in het drama "de slang" genoemd.

Mag ik je uit eigen ervaring vertellen dat je hem op een dag zult zien, de tegenstander. De tegenstander wordt een slijmerig, vettig, afschuwelijk wezen genoemd, een monster. En de held van het stuk is ook een slang, maar een gevleugelde slang, een stralende gevleugelde slang, terwijl de tegenstander de kromme slang is uit het 27e hoofdstuk van het boek Jesaja. En hier is dat vreemde monsterlijke wezen, zoals het begint op de 27e van Jesaja. Maar in Jesaja 27 wordt ons verteld: "We worden één voor één geroepen en verlost." Dus verlossing is niet iets dat plaatsvindt zoals de wereld is geleerd te geloven, plotseling, waar miljarden van ons plotseling aan het einde worden gebracht. Nee, het toneelstuk is aan de gang en we spelen het, God speelt het, en we gaan door deze vreselijke hindernisrace. Zoals Paulus zei in zijn laatste brief aan Timoteüs, zei hij: "De tijd voor mijn vertrek is gekomen. Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb de wedloop volbracht, ik heb het geloof behouden” (2 Timoteüs 4:6). Dat is wat iedereen moet doen, de goede strijd strijden, de wedloop afmaken, en alleen eindigen door het behouden van geloof. Nu zijn er zeven letters, die beginnen met het tweede hoofdstuk. Niemand kan deze zeven brieven lezen... er zijn maar twee hoofdstukken voor nodig om ze te lezen, het zijn korte brieven gericht aan zeven kerken. Nu, zeven in de Hebreeuwse taal is "geestelijke volmaaktheid". Dus wanneer iemand tot het uiterste is gebracht, tot het einde, is het spirituele perfectie. En hier richt hij zich tot ___(??) en iedereen terwijl je het leest benadrukt hij, hij bekritiseert ze niet, hij prijst ze voor wat ze hebben gedaan; maar er ontbreekt iets en het enige wat ontbreekt is bekering. Berouw hebben. Ik weet dat je het hebt gedaan. Te midden van de verschrikkelijke wereld hield je het geloof tot op zekere hoogte levend, maar je hebt het gebod om je te bekeren nog niet helemaal vervuld.

Berouw tonen betekent een radicale verandering van geest ten opzichte van wat je in de wereld ziet. Hier is de hindernisrace. Het is een vreselijke race die God heeft opgezet om zichzelf te ontwikkelen, om zichzelf voort te brengen als jij, als ik, als elk wezen in de wereld. En de enige manier waarop we er doorheen kunnen gaan, is door ons te bekeren. Bekering betekent een radicale verandering van houding ten opzichte van het leven. Het heeft niets te maken met spijt. Ik zie je en je ziet er niet uit zoals ik zou willen dat je eruit ziet, en jij zegt in een gesprek dat het niet goed gaat. Ik word geacht op dat moment niet te wachten, op dat moment je in mijn gedachten te veranderen en je te zien zoals je door jezelf en door mij gezien moet worden, en trouw te blijven aan dat veranderde aspect ten opzichte van jou. Maar elke kerk wordt verteld zich te bekeren. Ze zijn katholiek in wat ze hebben gedaan. Te midden van de verschrikkingen van de wereld zijn ze in zekere zin loyaal gebleven, maar niet goed genoeg. Het ene ding dat hij de ene kerk na de andere vertelde, ze moesten zich bekeren. Onderwijs het beginsel van bekering aan de hele wereld. En het principe is dit: als je iets ziet, te beginnen bij jezelf, en de dingen zijn niet zoals je zou willen dat ze zijn, neem dan aan dat ze zijn zoals ze zouden moeten zijn, en durf te leven in de veronderstelling alsof het waar is, net alsof het waar was. En dan doorloop je deze vreemde hindernisrace sneller, gemakkelijker, door berouw. Want uiteindelijk is het doel God. Als God zichzelf er doorheen sleept, geeft hij zichzelf helemaal aan het einde aan ons. Het is Gods doel om zichzelf aan jou te geven alsof er geen ander in de wereld is, alleen God en jij. En helemaal aan het einde, wanneer het geschenk wordt gegeven, ben jij het alleen: jij bent hij. Het is een nieuwe wereld, een nieuw koninkrijk; alles is nieuw. Zelfs geen zon nodig - je bent licht voor jezelf. Je hebt hier niets nodig, zelfs niet voor de zee. Als er een zee nodig is, creëer je een zee. Want de hele uitgestrekte wereld zal onderworpen zijn aan jouw verbeeldingskracht. Het is allemaal verbeelding die dit prachtige, prachtige drama speelt. Goddelijke Verbeelding creëert het, Goddelijke Verbeelding speelt het, en wanneer hij naar buiten komt, is jouw prachtige menselijke Verbeelding Goddelijke Verbeelding, alles creërend zoals het verlangt in deze wereld.

Nu komt het, nadat hij deze verhalen aan de kerken heeft verteld. Er zijn zeven kerken, zeven schalen, zeven kandelaars, zeven zegels die het boek zouden verzegelen, en zeven helemaal door. Maar zo veel mensen met wie ik de Bijbel met hen bespreek, als het op Openbaring aankomt, denken ze... toen iemand ongeveer twee maanden geleden aan mijn deur kwam en tegen me zei: "Weet je niet dat er maar 144.000 zullen worden gered?" Dus dat staat in Openbaring. Het staat in geen enkel ander deel van de Bijbel - er zijn zesenzestig boeken - dat staat in Openbaring. Toen kwam, ongeveer twee weken geleden, een fijne, prachtig uitziende jongen, ongeveer zesentwintig, zevenentwintig jaar oud, en hij had de Bijbel helemaal gemarkeerd en daar was hij met al deze tekens. Hij begon het boek te openen - hetzelfde concept van het leven - en hij gaat me iets over de Bijbel bewijzen. En hij gaat naar Openbaring, over een beest, een beest van zeshonderdzesenzestig, dat is zijn nummer. Dit leest u in het dertiende hoofdstuk en hier aan het eind van het dertiende hoofdstuk wordt er gesproken over een beest. Maar je moet het goed lezen. Hij vertelt je dat dit wijsheid vraagt, dit vraagt om begrip, als je over dit beest hoort, want het getal van het beest is een menselijk getal. Het is het nummer van een man. Nou, ik heb allerlei argumenten gehoord over Nero was de man, Hitler was de man, Napoleon was de man. Ze kunnen ervoor zorgen dat het bij elke naam in deze wereld past. Het heeft niets te maken met een individuele man in deze wereld. Dat Hitler een monsterlijk iets vertegenwoordigde, dat ontkent niemand. Dat Napoleon dat deed, ontkent niemand. Dat Stalin dat deed, ontkent niemand. Maar dit verwijst op geen enkele manier naar een individuele man in de geschiedenis. Het beest dat me tegenwerkt, ben ik toevallig. Ik ben tegen door mezelf; want het getal is het getal van een man; het is een menselijk nummer.

Want de mens werd op de zesde dag geschapen, dus het getal is 666, verheven tot de n-de graad, drie zessen. En ik ben een mens. Jij, hoewel je een vrouw bent, je bent een man, je bent een generieke man. Iedereen is mens. En we worden alleen door onszelf tegengewerkt. We moeten onze overtuigingen in deze wereld overwinnen, ongeacht waar we in geloven. Dat ik ongewenst ben in de wereld? Ik moet het overwinnen. Niet door degene te slaan die denkt dat ik denk dat hij tegen me is, nee, ik moet dat geloof in mezelf overwinnen. Dat ik ongewenst ben? Ik moet het gevoel hebben dat ik het meest gezochte wezen ter wereld ben en niemand verpletteren die mijn ongewenstheid weerspiegelt. Ik zal echt voelen, ondanks die reflectie, dat ik zo gewild ben. Als ik naar hetzelfde wezen kijk, wil hij mij, en hij weerspiegelt de hele uitgestrekte wereld. Dus het beest is niet Nero - en je kunt de naam nemen, ja, op een bepaalde manier zou je Nero kunnen uitschrijven en numerieke waarden aan de letters geven, en het op 666 laten komen. Ik heb het zien gebeuren met de naam Hitler . Ik heb het gezien met de naam Stalin. Maar dat is niet de Schrift. Ze profeteerden niet het bestaan van een Hitler of een Stalin of enig ander wezen in de wereld. Het enige beest is de mens. En het vierde hoofdstuk van het boek Daniël openbaart het aan ons. Daniël is de apocalyps van het Oude Testament en Openbaring is de apocalyps van het Nieuwe Testament. En in Daniël, wanneer de boom geveld is, wordt hun verteld om de bladeren te verwijderen, de takken af te snijden; breng het tot een wortel. En dan, vreemd genoeg, een boom, waarnaar wordt verwezen als "het" - "zijn bladeren verwijderen, zijn takken ontdoen" - wordt hij plotseling gepersonifieerd als de mens. Dan wordt ons gezegd: "Neem van hem" - het is nu een boom, een boom des levens - "neem van hem de geest van een mens en geef hem de geest van een beest, totdat zeven tijden over hem gaan" (vers 14 , 16). Hier hebben we er weer zeven. Verwarm de ovens zeven keer meer dan ze gewend zijn, want er mag alleen puur goud uitkomen. Zeven keer meer, dus laat zeven keer over hem heen gaan. Het is een boom. Plots wordt de boom vermenselijkt, en het is de mens.

In dit beeld van de 666, zeg ik je dat het niets te maken heeft met een wezen buiten jezelf. De hele uitgestrekte wereld is het dier dat je tegenwerkt, maar jij bent het zelf. Omdat: "Alles wat je aanschouwt, hoewel het van buitenaf lijkt, is het binnenin, in je verbeelding" en deze wereld van sterfelijkheid weerspiegelt alleen dat wat zich in jou afspeelt. Maar als je denkt dat je ongewenst bent? Oké, zolang je denkt dat je ongewenst bent en je probeert de kwestie te forceren en aan de buitenkant af te breken, vecht je tegen de meest verschrikkelijke tiran ter wereld. Je moet aannemen dat je het meest gewilde wezen ter wereld bent, dat je bijdrage aan de wereld zo groot is dat de hele wereld zich haast om je te prijzen. En wanneer je in deze prachtige droom leeft alsof het waar is, produceer je alles wat nodig is om de wereld het te laten zien en je te prijzen, ongeacht waar je nu bent. Zo overwin je het beest. En, mag ik u uit eigen ervaring vertellen, u zult hem zien. Hij zal deze kamer vullen, mag ik u zeggen. Hij is het meest afschuwelijke, slijmerige, weerzinwekkende ding dat je ooit hebt gezien. Je ziet jezelf niet omdat ze in de oppositie zitten. Jij, het wezen dat werkelijk de ster van het drama is, jij bent een gevleugelde slang, een stralende gevleugelde slang. Maar je ziet jezelf niet; je ziet alleen de oppositie. De oppositie is de kromme slang van het 27e hoofdstuk van Jesaja. Je ziet hem als een groene... toen ik hem zag was hij groen, een groenachtig geelgroen, ik kan hem niet helemaal beschrijven, maar een monster dat deze kamer zou vullen. Daar kwam hij naar me toe en ik probeer hem op de een of andere manier in bedwang te houden, niet om hem te doden maar om hem impotent te maken. En ik heb hem. Op een keer kreeg ik alleen het hoofd in een bankschroef die schijnbaar kleiner was dan het hoofd; hij kon het niet losmaken. Maar je vermoordt hem niet. Hij is er altijd om je tegen te werken. Hij neemt al deze vormen aan en hij staat altijd klaar om dat hoofd nog een keer los te maken, en nog een keer omdat hij slijmerig is kan hij het eruit trekken. Dus je denkt dat je hem al een tijdje hebt en daar is hij dan. De visie is een echte visie. Ik heb het gehad. Ik heb het visioen gehad van deze monsterlijke leviathan zoals ons in de Schrift wordt verteld.

Vraag: Hoe zit het met het kind, de vrouw met het kind in de wildernis?
Antwoord: Nou, dat komt uit het 12e hoofdstuk van Openbaring. Er is een barende vrouw die een kind baart en dan lijkt deze draak, de rode draak, het kind te verslinden, maar toen ze het kind baarde, werd het opgenomen in de tegenwoordigheid van God. Maar bedenk, de geboorte vond plaats in de hemel; het bewoog zich gewoon in de tegenwoordigheid van God. En dus staat de draak altijd in de wereld klaar om elke vooruitgang van de persoon die God is tegen te werken. Hij is altijd aanwezig.

En als ik terugga naar mijn eigen persoonlijke ervaring, toen het kind werd aangeboden en ik hem vasthield, was het plotseling allemaal verdwenen, helemaal weg. Niemand kon hem meenemen. En het vond plaats in de hemel; het was zeker niet op aarde, zoals we de aarde begrijpen. En dus was hier de ontdekking van het symbool van de gebeurtenis die plaatsvond. Ik hield hem in mijn hand, keek in zijn mooie gezicht en noemde hem met een vertederende term: "Hoe gaat het met mijn lieverd?" en dan, op dat moment, het plotselinge verdwijnen van het hele tafereel.

Dus ons wordt verteld in het dertiende hoofdstuk, toen de rode draak regelrecht in de aanwezigheid van de barende vrouw kwam, bracht zij het kind voort, een mannelijk kind - en toen zij hem voortbracht, werd hij opgenomen, zodat de draak hem niet kon verslinden. Het is allemaal symboliek, maar het is waar. Het vindt feitelijk plaats in het bewustzijn van de mens.

Vraag: Wanneer het beest in de poel des vuurs wordt geworpen, wordt hij voor duizend jaar geketend. Wat betekent dat?

Antwoord: Het wordt in de poel des vuurs gegooid. Hij is al duizend jaar geketend. Wat betekent dat nu? Nou, ik kan je alleen mijn eigen ervaring geven. Wanneer de draak door jou in het nauw wordt gedreven, dood je hem niet. Het lijkt erop dat de mens altijd oppositie nodig heeft voor groei, en groei is voor altijd. Deze twee slangen zijn dus antagonisten. De ene is het stralende, gevleugelde wezen dat Jezus Christus is, en mag ik je zeggen, hij is dat, en jij bent dat. En de andere is het slijmerige, kromme monster. Maar je hebt het nodig voor oppositie. Dus je bindt het vast terwijl je geniet van je prestatie. Maar er moet nog een reis zijn; er komt geen einde aan de ontplooiing van een oneindige God. Als ik me zou kunnen ontvouwen en dat was alles wat ik ooit zou kunnen bereiken, dan zou dat stilstand zijn en dat zou erger zijn dan de dood. Dit is constante expansie. Er is geen limiet aan helderheid, aan uitbreiding; er is alleen een grens aan dekking, aan samentrekking. Dus we bereiken de grens van ondoorzichtigheid, van samentrekking, en dan beginnen we aan een reis die nooit, maar nooit eindigt. Omdat er nooit een einde aan komt, ik niet vooruit kon zonder tegenstand. En dat is het drama. Wat mijn tegenstand zal zijn in het volgende grote drama, ik weet het niet. Maar hij zal die slang zijn. Ik heb hem niet vermoord. Het is me nooit gelukt; vreemd genoeg is hij een heel beangstigend ding. Hij zou deze kamer vullen, mag ik je zeggen, dit monsterlijke ding, slijmerig, krom, subtiel. Ik kwam hem pas een week geleden tegen. Dus hoe vaak weet ik niet. Ik kom hem nog steeds tegen. Maar ik heb hem. Het betekent dat je uitbreidt tot een bepaald punt waarop je hem arresteert, maar hij is springlevend. Jij bent het allemaal. Er is niets dan God in deze wereld, maar niets, en God verzet zich tegen Gods expansie. Hij moet zijn eigen oppositie opzetten. Toen ik een kind was en door deze dingen ging, wie heeft het gemaakt? De mens deed het. En ze bonden dat dekzeil zo strak vast, en we waren nog maar kleine peuters, maar zo strak gespannen, hoe we er doorheen moesten komen, en het was een heel lange. Tegen de tijd dat je er doorheen was, was je uitgeput, en je keek op, anderen kwamen er ook doorheen, zoals kruipende katten. Dan moet je door vaten. Dat is de volgende. Dan spring je over een hindernis, en dan klim je op een ingevette paal, en dan het ingevette varken. Er is altijd een prijs aan het eind, maar er is tegenstand voor de race. We zijn, zoals Paulus zei: “De tijd voor mijn vertrek is gekomen. Ik heb de goede strijd gestreden. Ik ben klaar met de race. Ik heb het geloof behouden."

De Opstanding

De opstanding is een unieke persoonlijke ervaring; het is per definitie de opstanding van de Christus. Hoewel de opstanding zelf nergens in de Schrift wordt beschreven, vertegenwoordigt ze het centrale punt van het christelijk geloof. Het markeert de scheiding tussen dit tijdperk en dat tijdperk waarin zelfs de wet van de dood wordt gebroken -waar men niet meer sterft, waar allen gelijk zijn aan engelen, zonen niet langer van deze wereld maar van die wereld, van God en van de opstanding: het is een nieuwe schepping.

Iemand anders worden is jezelf uitdoven - in feite sterven. In die zin stierf God voor de mens. "Hij was in de vorm van God ... maar ledigde zichzelf, nam de vorm aan van een slaaf, geboren in de gelijkenis van mensen" (Fil. 2:6-7). God werd mens opdat de mens God kan worden. “Ik geef mijn leven om het weer terug te krijgen. Niemand heeft me ervan beroofd; Ik leg het uit eigen vrije wil neer. Ik heb het recht om het neer te leggen, en ik heb het recht om het weer terug te krijgen.” (Johannes 10:17-18). Na de opstanding leest de mens terug in de oude Schrift aanduidingen en voorafschaduwingen van de waarheid zoals hij die ervoer. “In de rol van het boek wordt over mij geschreven.” (Ps. 40:7). "Beseft u niet dat Jezus Christus in u is?" (2 Kor. 13:5). Christus kon niet "voorkomen" uit de man in wie hij niet bestond. "Ze hebben de Heer uit het graf gehaald en we weten niet waar ze hem hebben gelegd ... want tot nu toe kenden (d.w.z. begrepen) de Schrift niet dat hij uit de dood moest opstaan." (Johannes 20: 2, 9).

De Geboorte van 'Boven'

Een van de mannen bij het graf vond "The Babe", het teken van de bovennatuurlijke geboorte "maar hem zagen ze niet" (Lucas 24:24), de man die bovennatuurlijk geboren. Hij is gerezen! hij is opnieuw geboren hij zei: "maar deze woorden leken de anderen een ijdel verhaal, en ze geloofden ze niet" (Lucas 24:11). Opgewekt worden is "het beeld dragen van de man des hemels" (1 Kor. 15:49). Er is geen verlies van identiteit, maar er is een radicale discontinuïteit van vorm. "Hij zal ons nederige lichaam veranderen om te zijn als (letterlijk één vorm met) zijn glorieuze lichaam" (Filippenzen 3:20-21). Gods oerwens "Laat ons mensen maken naar ons beeld" rijpt tot het vastgestelde uur. En "het is niet aan u om tijden of seizoenen te kennen die de Vader op eigen gezag heeft vastgesteld" (Handelingen 1:7) “Het visioen heeft zijn eigen vastgestelde uur; het rijpt, het zal bloeien; als het lang duurt, wacht dan, want het is zeker, en het zal niet zijn laat." (Habakuk 2:3) De heilige geschiedenis van Israël, zoals die is opgetekend in het Oude Testament, is een volledig profetische geschiedenis die God tot een climax en vervulling brengt in Jezus Christus in jou. "De heren van de legermachten hebben gezworen: zoals ik heb gepland, zo zal het zijn, en zoals ik me voorgenomen heb, zo zal het blijven. Jesaja 14:24.

DE BELOFTEN VAN GOD

De beloften van God, zo lang gekoesterd als knoppen aan de boom van zijn zich ontvouwende doel, zullen tot bloei komen – in vier machtige daden – in Christus in jou. De volle kracht van deze waarheid kan gemist worden omdat je je niet bewust bent van een plotselinge breuk met het verleden. Er is iets nieuws gebeurd. Je wordt opnieuw geboren. “Inderdaad, dat geven we toe, is het mysterie van onze religie.” 1 Timoteüs 3:16 Alles wat in de Schrift over Jezus Christus is geschreven, is geschreven over de mens. “En toen ze bij de plaats kwamen die de Schedel wordt genoemd, kruisigden ze hem daar” (Lucas 23:33). Het 'uit de rotsen gehouwen graf, waar nog nooit iemand was gelegd'. (Lucas 23:53) is de schedel van de mens. En “indien wij met hem verenigd zijn geweest in een dood als de zijne, zullen we zeker met hem verenigd zijn in een opstanding zoals de zijne” (Rom. 6:5).

Christus in ons

De onbekende auteurs van het evangelie benadrukken de vervulling van het Schrift in het leven van Jezus Christus. Christus in ons vervult het Schrift. "Beseft u niet dat Jezus Christus in u is?" (2 Kor. 13:5). “Ik ben met Christus gekruisigd; niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij” (Gal. 2:20). “Want indien wij met Hem verenigd zijn in een dood als de zijne, zullen we zeker met Hem verenigd zijn in een opstanding zoals de zijne” (Rom. 6:4).

De Oven van Verdrukking

Het Oude Testament is een profetische blauwdruk van het leven van Jezus Christus. Het evangelie van God is de openbaring van de toekomst die aan Abraham is geschonken. "Abraham verheugde zich dat hij Mijn dag zou zien" (Johannes 8:56). Het gaat over de verrezen Christus. Deelname aan het leven van de toekomende eeuw hangt af van Gods daad om de doden op te wekken. De opstanding van Jezus Christus is Gods overwinning. Dat we "met Hem verenigd zullen zijn in een opstanding zoals de Zijne" is de belofte van Gods overwinning voor allen. Maar vóór de dag van de overwinning moet de mens gelouterd worden in de oven van verdrukking. “Ik heb je beproefd in de oven van verdrukking. Om Mijn eigen bestwil, om Mijn eigen bestwil, doe ik het, want hoe zou Mijn Naam ontheiligd worden? Mijn heerlijkheid zal ik niet aan een ander geven” (Jesaja 48:10-11). Er is een oven van verdrukking voor nodig om ons te vormen naar het beeld van Zijn Zoon, en daarom naar het beeld van de Vader, want de Vader en de Zoon zijn één. "Toen kwamen al zijn broers en zusters en allen die hem eerder hadden gekend tot hem... en troostten hem voor al het kwaad dat de Heer over hem had gebracht... En de Heer zegende de laatste dagen van Job meer dan zijn begin ” (Job 42:11-12).

Het verhaal van Job is het verhaal van de mens, het onschuldige slachtoffer van een wreed experiment van de kant van God. "En God zei: 'Laat ons mensen maken naar ons beeld'" (Gen. 1:26). Maar “Ik ben van mening dat het lijden van deze tegenwoordige tijd niet de moeite waard is om te vergelijken met de heerlijkheid die in ons geopenbaard zal worden” (Rom. 8:18) en die heerlijkheid is niets minder dan de onthulling van God de Vader in ons, zoals ons.

De 144.000

144.000 is het getal van de mens. Aleph is één, Daleth is vier en Mem is veertig. Eén plus vier plus vier is negen. Het maakt niet uit hoeveel nullen je eraan toevoegt, het blijft één plus vier plus vier, het getal van Adam dat negen is. Dus de 144.000 vertelt je dat iedereen in de wereld gered zal worden, niemand kan verloren gaan. Het kan me niet schelen wat de wereld je zal vertellen, niemand kan verloren gaan, want God speelt alle rollen. Zijn tegenstander is hijzelf.

De tegenstander is een slijmerig, afschuwelijk, krom monster; en hij is de gevleugelde, stralende slang, de cherubs. Dus de 144.000 vertegenwoordigt niet 144.000 personen. Dat zou verschrikkelijk zijn. Er leven vandaag de dag drie miljard mensen op de wereld. Over twintig jaar kunnen het er zes miljard zijn. Over honderd jaar kunnen het er twintig miljard zijn. En 144.000 letterlijk? Nee. Geloof het niet. Dit is allemaal symboliek. Iedereen zal worden gered.

Dus hier wordt ons verteld dat 144.000 het nieuwe lied zingen. En ik zal je vertellen, want ik heb het gehoord, hij zal je naam roepen als je wordt geroepen. En ze zullen het meest hemelse refrein dat je ooit hebt gehoord, het is een hemels refrein, en het lied, het nieuwe lied, dat je bij je naam noemt - niets onpersoonlijks dat hij, zij of het zegt - maar jouw naam , uw eeuwige naam. Ze noemen het en je weet het. Je voelt je opgetild, dwars door je schedel. En je waant je in de meest glorieuze wereld waar geen zon is. Je bent licht voor jezelf - er is geen zon nodig. Je straalt licht uit vanuit je eigen wezen. Je bent lichtgevend. En je zult deze wonderbaarlijke wereld tegenkomen, een wereld van onvolmaaktheid - de blinden, de kreupelen, de halten, de verdorde. En als je ze tegenkomt, zingen de koren en roepen ze je bij je naam. Wat je naam ook is, als het Jane is, zullen ze zeggen: "Jane is opgestaan." Het zal gewoon een herhaling zijn van hetzelfde thema "Jane is opgestaan." Ze veranderen het niet. Niet eens iets anders dan dat. Maar op de meest wonderbaarlijke manier wordt dat ene kleine thema het meest glorieuze dat je ooit hebt gehoord. "Jane is opgestaan" wordt vermenigvuldigd op de talloze manieren om het te vertellen, terwijl het koor jubelt, en jij bent het wezen over wie ze spreken.

Je zult lezen dat de 144.000 kuis waren - ze werden niet verontreinigd door vrouwen. Dat is een compleet verkeerd begrip van het Schrift - degenen die celibatair worden, degenen die lid worden van de kloosters en al deze dingen van de wereld - het heeft niets met seks te maken. Omdat hoererij in de Bijbel altijd werd gelijkgesteld met afgoderij. Daarom is het aanbidden van iets anders in deze wereld dan God afgoderij, of het nu de keizer is, of het onze president is, of het de regering is of wat dan ook in de wereld, dat is hoererij. Want wij zijn met God getrouwd en van hem scheiden is hoererij, overspel plegen.

In hoofdstuk 54 van Jesaja wordt ons verteld: "De Heer is uw man" (vers 5). Welnu, als de Heer mijn echtgenoot is, moet ik erachter komen wie hij is, en ik zeg u wie hij is: hij is uw eigen wonderbaarlijke menselijke verbeelding. Dus te geloven dat enige macht in deze wereld oorzakelijk is, anders dan je eigen wonderbaarlijke Verbeelding, is verliefd worden op een macht waarvan je gelooft dat het oorzakelijk verband is en daarom ben je eraan gehecht, en dat is ontucht. En dus geloof je eigenlijk in een andere creatieve kracht dan je eigen prachtige menselijke verbeelding is om een andere man of vrouw in je leven te hebben.