“Ik wil dat ze mij respecteren!”

Een vrouw van 55 ervoer haar hele leven als een strijd. Een strijd om gerespecteerd te worden. Die strijd begon al in haar jeugd met haar ouders. Die waren zo druk bezig met van alles en nog wat en zij moest zichzelf maar zien te vermaken. Later verschoof dit naar haar eigen gezin en kwam ze in een strijd om gehoord en gezien te worden door haar partner, haar kinderen en haar ouders en schoonouders. Terwijl zij druk bezig waren met ‘hun eigen ding’ te doen, had zij het gevoel dat zij zich maar moest vermaken in de momenten dat er niet iets van haar werd gevraagd of verlangd. Daarnaast gebeurden er ook altijd ‘dingen’ op haar werk, waardoor zij iedere keer ‘in het verdomhoekje’ kwam.

Ze moest zo hard knokken voor haar recht en ze merkte dat alle zachtheid in haarzelf bijna volledig verdwenen was. Ze kreeg diep van binnen een hekel aan de mensen om haar heen. Haar spieren begonnen continu pijn te doen, ze sliep niet goed meer en eten smaakte haar ook steeds minder. Waar deed ze het nu allemaal voor? Veel therapie had ze al gedaan. Reiki, voetreflexologie, massages, readingen, edelstenen en nog wat andere therapieën. Het hielp allemaal maar eventjes. Als ze thuis kwam, en net de deur binnen was, begon alles weer van voor af aan. Er werd niet gevraagd waar ze was geweest of wat ze had gedaan. Meteen werden er weer verzoekjes gedaan…

In regressie terug naar een ervaring tijdens de zwangerschap

Ze kwam in de buik van haar moeder terecht, die enorme problemen had met de zwangerschap. Alsof ze van binnen op ontploffen stond, net als haar emoties en haar humeur. Elke verandering in de omgeving deed haar irriteren. Kon het niet zachter? Iedereen zag toch wel dat ze zwanger was? Maar iedereen ging door met z’n leven. Een vrouw moest maar zelf de zwangerschap dragen en alles wat daarmee te maken had, vond haar man. Zijn familie en vooral zijn moeder keek met argusogen naar moeder en controleerde elke stap. Ze had het gevoel dat ze geen kant op kon.

Strijd om respect en gezien te worden had te maken met dat zij echt contact met haar moeder wilde

Ze merkte dat ze dit 1 op 1 overnam van haar moeder. Zonder filter. Wat van haar moeder was, nam zij ‘energetisch’ al mee (in haar genen en DNA). Ze kon er niks tegenin brengen. Ook merkte ze in haarzelf dat ze zo ‘contact’ maakte met haar moeder. Door bij haar moeder te klagen over dat ze niet gezien werd in het gezin, was ze onbewust ‘contact’ aan het zoeken met moeder. Moeder herkende dit. Ook zij deed dit. Continu klagen over dat niemand haar zag. Op deze wijze hadden ze beiden nog een beetje het gevoel dat iemand hen begreep en voelde zij zich niet zo alleen. Ze besefte ook dat ze dit dus eigenlijk ergens stiekem zelf een beetje opriep in haarzelf en in haar gezin, zodat ze contact met haar moeder kon maken. Want als ze terugkeek op hoe haar contact met haar moeder nu eigenlijk was, hield dat niet echt over aan echte verbinding. Ook moeder was altijd te druk met anderen bezig, met haar eigen ding. Maar dat was haar manier ‘om zichzelf’ te vermaken. De cliënt deed haar ogen open en keek me aan alsof ze in een keer helemaal wakker was. ‘Oh, mijn god!”, zei ze. “Het zit allemaal heel anders in elkaar dan dat ik dacht”. “Eigenlijk zoek ik gewoon echt contact met mijn moeder en daarvoor doe ik de dingen die ik doe.” “Als ik hiermee stop met niet gezien voelen, herkent mijn moeder zich niet meer in mij en heeft ze niemand en dan is ze doodalleen en dat zou ik zó verschrikkelijk vinden.”. “Ik doe dit dus om haar te helpen.”

De cliënte schudde haar hoofd. Bijna in ongeloof. “Wat we allemaal wel niet doen en over hebben voor de Liefde, omdat we zo van de ander houden? Mooi he?”