Vrouw ervaart zichzelf als afwezig

Een vrouw van middelbare leeftijd ervaarde zichzelf continu als ‘afwezig’. Ze was er nooit helemaal bij. Niet verbonden. En ze wilde weten waar het vandaan kwam om er vanaf te kunnen.

Ze kwam in haar jeugd uit, op 3-jarige leeftijd. Haar ouders waren net met het gezin verhuisd naar een nieuw huis en de spanningen liepen hoog op. Energetisch voelde zij de koude kille sfeer. En ook al kon ze niet de woorden begrijpen, haar oren deden pijn en ze kreeg oorontstekingen. De aandacht die ze kreeg van haar ouders was vol verdriet, afstandelijk en kil. Alleen het hoogst nodige werd gedaan. Aangekleed, gevoed, fysieke omstandigheden. Geen warmte en liefde, geen fysieke aanrakingen, geen geknuffel.

Verloren verbinding zorgde ervoor dat zij zich afwezig voelde

Om te overleven in het leven, moest zij zich afwezig voelen, niet verbonden, anders zou ze bij de diepe pijn van haar ouders komen en erachter komen dat het huwelijk wat nog 14 jaar verder ging, koud en nep was. Nu ze wel aanwezig was en verbonden, kon ze die diepe pijn voelen en het uiten, waarna er steeds meer leven in haar kwam. Ook verbeterde de relatie met haar man en snapte ze waarom ze in ruzies altijd afwezig was, niet meer kon denken.