Boetedoening wordt gedefinieerd als verzoening: 'een boetedoening doen voor zonde of een zondaar' en 'één zijn'. De definitie van zonde is: "Zondigen, overtredingen, verwaarlozing of veronachtzaming van de Goddelijke Wet; verkeerd doen of beledigen." Letterlijk gesproken betekent zonde het doel missen of een fout maken. "Er is geen zonde dan een fout en geen straf dan een gevolg."

Aannemen dat de mens tegen God zou kunnen zondigen, zou zijn te veronderstellen dat een goddelijke wet zou kunnen worden overtreden. Te veronderstellen dat de goddelijke wet zou kunnen worden overtreden, zou zijn te veronderstellen dat de mens de kracht om Divine Harmony te vernietigen en het universum te verwoesten met zijn acties.

De mens kan de macht hebben om tegen de wet in te gaan, maar hij heeft zeker geen macht om deze te breken. De mens kan een wet niet overtreden, maar de wet kan hem wel breken als hij ermee in strijd gaat. Het lijdt geen twijfel dat alle problemen van de mens voortkomen uit zijn veronachtzaming van de wet, door onwetendheid. Het lijdt geen twijfel dat veel van zijn problemen voorbij zullen zijn als hij de wet gaat begrijpen en er bewust mee gaat samenwerken. We leven in een universum van wet en een universum van liefde. De Wet van God is perfect, en de liefde van God is ook perfect. De Wet van God is de manier waarop de Geest werkt; de liefde van God is de zelfgave van de Geest aan zijn schepping. De eenheid van Liefde en Wet produceert een harmonieus Universum en een Perfecte Creatie.

De mens kan, vanwege zijn individualiteit en het gebruik dat hij ervan maakt, in strijd zijn met zowel de Liefde als de Wet; maar zolang hij dit doet, zal hij lijden. Dit is de echte betekenis van zonde en straf. De mens is tegen de Wet van Harmonie en Liefde ingegaan, en dit is ongetwijfeld de reden van al zijn problemen. Hij zal gered worden in de mate dat hij terugkeert naar een staat van harmonie en eenheid met God en met het Leven. Hij kan dit alleen doen als hij voor het eerst gaat beseffen dat God Liefde is en dat hij in een universum van wetten leeft.

De grotere les die aan het ras kan worden geleerd, is de les van liefde en van de wet. De les van liefde leert ons dat het leven geeft en dat God goed is; terwijl de les van de wet leert dat er een weg naar vrijheid is door echte liefde. Als liefde de zelfgave van de geest is, dan zal de mens die het meest liefheeft, zichzelf het meest volledig aan het leven geven. De man die van zijn werk houdt, geeft zich eraan over; degene die van zijn kunst houdt, geeft zich eraan over. We geven onszelf aan onze vrienden en aan onze families en aan de goede doelen waar we echt van houden. Liefde is altijd het geven van het zelf aan iets; maar het idee van zelfgave is niet morbide en zou nooit in dit licht moeten worden beschouwd. We hebben de verzoening van Jezus altijd als de daad van het geven van Zichzelf, door lijden aan het kruis, als een offer voor de zonden van de wereld. Maar God heeft zeker niet nodig dat iemand voor Hem lijdt, of zichzelf opoffert om Hem te behagen. Dit zou inderdaad een beperkt idee zijn van het Goddelijke Wezen. God heeft geen Vereeniging nodig, omdat Hij al één is met zichzelf en met de hele schepping. Het is de mens, niet God, die een Verzoening nodig heeft. De daad van verzoening moet van de kant van de mens zijn en niet van God. De mens heeft misschien redding nodig, maar God is zich al bewust van Compleet Leven en Zijn.

HET HELE PROBLEEM VAN DE MENS

Het hele probleem van de mens ligt in het feit dat hij gelooft dat hij gescheiden is van de Bron van het leven. Hij gelooft in dualiteit. De Vereeniging vindt plaats in de mate dat hij de Eenheid van het Goede realiseert. De mens heeft het nodig, en heeft het altijd nodig gehad, om de waarheid over zichzelf en God te kennen; en alles wat helpt om in deze behoefte te voorzien, zou een daad van verzoening zijn. Nu zou een man die het begrip had bereikt waartoe Jezus gekomen moet zijn, de gewone uitdrukkingskanalen ontoereikend vinden om Zijn concept van leven uit te beelden. Jezus had geen verlangen kunnen hebben om rijk te worden; noch wenste Hij koning te worden, noch de lof van de wereld te ontvangen. Hij wilde aan de wereld laten zien wat de liefde van God werkelijk kon betekenen in het leven van mensen; Hij wilde laten zien dat de zelfgave van de geest compleet is; om te bewijzen dat het leven zich volledig aan zijn schepping geeft. Dit kon hij alleen doen in de mate dat Hij God Mens liet worden door Zijn eigen Individualiteit.

ZORGVULDIGE VOORBEREIDING

De hele gedachte en aandacht van Jezus was gericht op het bereiken van één allerhoogste doel: laten zien dat God een Levende Werkelijkheid is in het leven van alle mensen. Hij moet de aard van het goddelijke wezen laten zien; hij moet de plaats van God innemen en de liefde en tedere zorg van de Schepper voor Zijn Schepping. Geen vollediger plan werd ooit georganiseerd in de mentaliteit van een individu dan het plan van Jezus om de realiteit van Geest te bewijzen. Zijn gedachte, paranormaal begaafd, dat wil zeggen, mentale oorzaken kunnen lezen, vertelde Hem precies wat er zou gebeuren als Hij dit deed. (Zie het hoofdstuk over profetie in de les over paranormale verschijnselen.) Hij wist dat hij fysieke pijn zou moeten doorstaan, en in ieder geval een tijdlang verkeerd begrepen en misbruikt zou worden. Hij wist ook dat de les voor altijd zou bewijzen dat God Liefde is. Hij wist dat de les die Hij moest leren uiteindelijk door iedereen zou worden aanvaard; en op deze manier zou Hij een Levende Getuige worden van de realiteit van Goddelijke Liefde en Goedheid. Zorgvuldig werkte Hij Zijn plan uit en geduldig wachtte Hij op het juiste moment om Zijn levenswerk te voltooien; en toen deze tijd kwam, gaf Hij onverschrokken van Zichzelf aan de noodzaak van de zaak. De mens moet God leren begrijpen als hij ooit zijn eigen natuur wil realiseren; hij moet de Geest leren kennen als een Levende Werkelijkheid en niet als een mythe.

DE PLAATSELIJKE VERZOENING

De plaatsvervangende verzoening was het bewust schenken van het Zelf aan de behoeften van het menselijk ras - een voorbeeld voor altijd dat God Liefde is. Jezus begreep de Wet des Levens perfect en koos er bewust voor om een voorbeeld van Zichzelf te maken dat alle mensen zou laten zien wat een echte Vereeniging zou kunnen betekenen. Om dit te doen, moest Hij de zonden van de wereld op zich nemen; dat wil zeggen, Hij moest ingaan op de fouten van mensen om ze recht te zetten; niet omdat God dit eiste, maar omdat de mens het voorbeeld nodig had. Het lijden van Jezus, toen Hij in contact kwam met de stoornissen van de menselijke geest, was Zijn plaatsvervangende verzoening voor de wedloop. Het was een prachtig voorbeeld van wat één man kon doen om de eenheid van het goede te bewijzen. Elke persoon die in contact komt met de race-geest met het verlangen om het boven zijn eigen niveau te tillen, zal daardoor een plaatsvervangende verzoening ondergaan. Maar de gedachte aan morbiditeit die de theologie aan de boodschap van verzoening had gegeven, is volkomen onjuist. Het is geen morbide maar een glorieuze. verzoening zou kunnen niet morbide zijn, maar altijd een besef van Eenheid en van Goed moeten opleveren. Het leven van Jezus is geen droevig verhaal, maar is het relaas van een Man Die Zijn eigen Verzoening zo volledig realiseerde dat Hij realisatie over had en te geven aan allen die in Zijn leer geloven. Zijn leven was een triomfantelijke mars van de wieg naar de eeuwigheid, en niet van de wieg naar het graf. Hij slikte het graf in overwinning, vanwege Zijn Verzoening. Jezus liet geen graf en geen dode man achter zich. De Verzoening is dus een glorieuze erkenning van vervulling en voltooiing. Het plaatsvervangende deel gaat verloren in de grotere realisatie van Eenheid en van Goed. Jezus is de meest triomfantelijke figuur uit de hele geschiedenis en de enige man, van wie we een verslag hebben, die zijn eigen natuur volledig kende. Alle gedachten aan zonde, schaamte, ongerechtigheid, armoede, ziekte, duisternis en dood worden weggevaagd met het lege graf. Geen wonder dat deze les er nog steeds is en dat Zijn leringen nog steeds gelden, want de Werkelijkheid verandert nooit.

DE GEVENDHEID VAN DE GEEST

Naarmate de menselijke kant van Jezus meer en meer plaats maakte voor de Goddelijke Realisatie, werd Hij meer en meer volledig Goddelijk; dat wil zeggen, Hij werd vollediger God, geïncarneerd in en door de mens. Op deze mystieke manier nam Hij de plaats van God in, en we kunnen misschien zeggen dat God door Hem de liefde van God bewees. Natuurlijk is dit een grove manier om het te zeggen, maar het dient om een moraal aan te geven en is misschien wel de beste manier waarop we ons de grootste les uit de hele geschiedenis kunnen voorstellen.

DE WERELD HEEFT ALLES GELEERD DAT HET MOET DOOR LIJDEN

De wereld heeft alles geleerd wat het zou moeten door lijden. God eist niet dat de mens lijdt; en de mens lijdt eenvoudigweg omdat hij zijn eigen aard niet kent en omdat hij zijn macht misbruikt. Jezus bewees de Waarheid en verliet dit leven in vreugde, nadat Hij Zijn Goddelijke Missie had vervuld. De les is geleerd en het bewijs is compleet. Het graf heeft verzwolgen in de overwinning van leven en liefde; en het graf is voor altijd leeg. 'Waarom zoekt u de levende onder de doden?' De tijd is gekomen voor vreugde en niet voor verdriet; voor de vervulling van die vrede die beloofd was. "Vrede laat ik met je." U hoeft niet meer te treuren of te huilen; want de Werkelijkheid is nu bekend. Het leven is zegevierend en liefde regeert opperste.

ONS DEEL IN DE VERZOENING

De plaatsvervangende verzoening is voorbij, maar de echte verzoening is pas begonnen. We beginnen net te beseffen wat liefde en leven betekenen. Elke keer dat we van onszelf aan anderen geven en hen helpen hun problemen te overwinnen, voeren we een verzoening uit; we bewijzen de eenheid van het goede.